Blog Art & Healing

Zoals sommigen vast al weten, en als je het nog niet weet ... mocht je mij gaan volgen ... bij verdriet zoek ik vaak de zeehonden op! Ja, in het 'wild' ... ik woon namelijk dichtbij de Brouwersdam en Renesse waar als je het weet, je op de juiste tijden en de juiste plaatsen de zeehonden kan zien.

Vaak gaan Saja de witte herdershond met me mee, soms niet. Wat altijd wel grappig is, als ze mee is, dat de zeehonden haar bijna lijken te herkennen of ruiken?
Nadat we dan eerst even lekker op het strand zijn geweest, waar ze natuurlijk haar energie door middel van onder andere achter een bal aanrennen, of trainen want nee ze mag niet achter de vogels aan, is ze al lekker moe. Om vervolgens in de auto te stappen, en eventjes of vaak langer bij de zeehonden te gaan kijken.

Zij weet het ... vaak al voordat ik iets besloten heb, logisch ook want zij voelt mijn ptss trigger momenten eerder dan ik. En als ik soms zonder het hondenmeisje ga, ja als ik eerlijk ben, mis ik haar wel dan! Maar soms is het beter ... of kan ze gewoonweg niet mee, want ze is nu eenmaal geen officiële hulphond.

Afgelopen zaterdag was ik naar een lezing over Zeevonk van Corné Ouwehand die een boek over Zeevonk heeft geschreven. Wat een kennis over allerlei wetenschappelijke informatie.
Soms herkenbaar soms mijn boekje voorbij!
Maar op zeker ben ik nu zeer gemotiveerd om op zoek te gaan naar Zeevonk, dan gaat Saja natuurlijk mee! In het donker ben ik niet graag alleen! En laatst was er een klein incidentje, waardoor ik zeker weet dat ze echt voor me opkomt als er iets gebeuren zou. Liever NIET nodig!

Voor de lezing was ik natuurlijk al bij de zeehonden gaan kijken, en ja, ik ben bij de kust, dus kijk gelijk voor een foto te maken voor de maandelijkse fotowedstrijd Belgische en Nederlandse kustfotografie.

Afijn in de afgelopen weken kreeg ik nogal veel voor mijn kiesjes. De afgelopen jaren ben ik al veel vrienden die ik meer dan 20 jaar ken kwijtgeraakt met name aan Kanker. Verbazingwekkend met de snelheid van een half jaar tot iets langer. Vriendinnen die ik mis, die me zo graag hadden geholpen in het opknappen en gezellig maken van mijn thuis.

En dan in één week ... sta ik bij de uitvaart van de man van een hele goede vriendin, wordt ik heel erg getriggert door een incidentje en apt een vriendin dat ze voor de tweede maal kanker heeft. Ik kon haar zelfs niet meer te woord staan, op het moment dat ik het apje kreeg. De tranen in mijn ogen. Natuurlijk geef ik dat even aan, en dan bel ik op een moment dat ik het wel aankan. Gelukkig is ze super positief, en is er vertrouwen dat ze er doorheen komt.
Ik hoop dat ik er voor haar kan zijn, net als zij er op de momenten was en is als ik het nodig heb. Gelukkig heb ik nog een aantal vrienden over ... 

Waarbij de opmerking van een vriend: Ja, als je veel vrienden heb, kan je ook veel vrienden kwijt raken. Van de vele vrienden door de jaren heen, die me altijd in alles hebben ondersteund zijn er gelukkig dus nog steeds een aantal. Wel meer op afstand ... 
Gelukkig is er telefoon en internet!

DANKBAAR voor alle vriendschappen die ik al jaren mag hebben.
Een enkele echte vriendschap is daarbij gekomen ... 
 

ECHTE VRIENDSCHAP leer je in je donkerste tijden kennen! <3