Vrouwtje Heropvoeden! 🐾

Tsss, het is wat! Vrouwtje heeft mij 'netjes' opgevoed. Dus als we bij onze bijna dagelijkse wandeling op de dijk lopen en er komen bussen, auto's of van die andere bromtuigen voorbij, dan stop ik netjes.  – ja, ik ben een hond met een routine!

Meestal kijk ik dan even opzij: “Hé vrouwtje, komt er nog wat lekkers?” Soms krijg ik wat, soms niet. Nou ja, soms is dat oké hoor, maar soms ook echt niet, en dan laat ik dat subtiel weten.

Hoe?
Nou... door gewoon geen poot meer te verzetten.
Of ik draai mijn kop de andere kant op.
Beledigd? Ik? Ach ja, een beetje dan. 😏

Vrouwtje is de regels vergeten! Help!

Maar de laatste tijd... doet vrouwtje een beetje raar. Alsof ze vergeten is wat ze míj allemaal geleerd heeft! Echt hoor, ik moet alles leren, en dan doet zíj ineens alsof de verkeersregels niet meer gelden?

Dus ja, dan zit er maar één ding op:
Vrouwtje heropvoeden!

Wat ik dan doe?
Heel simpel: zodra er een bus, auto, trekker of ander ronkend gevaarte aankomt, blijf ik stokstijf staan. Gewoon, plop, vier poten in de grond.

Scheelt dat ik 35 tot 40 kilo weeg en zij... nou ja, zeg maar een klein mensje.

Ze kijkt me dan aan – en wat denk je?
Begint ze te lachen!
Nou, alleen daarvoor zou ik het al doen. 😄

Het grote voer-ritueel (inclusief glimlach!)

Wist je trouwens dat vrouwtje mij kan laten glimlachen? Echt waar!

Dan gaat ze een heerlijke bak met vlees en groente voor me maken. En ik? Ik zit er al helemaal bij als een bij op een pot honing. Kleef-aan-modus geactiveerd!

Ze loopt dan met de bak naar mijn 'etensplek' – je weet wel, die VIP-plek in huis – en dan begint het hele circus:

🦴 Zit!
🦴 Touch!
🦴 Glimlach!

Ja echt, ze wil dat ik GLIMLACH.
Nou vooruit dan. Voor een gevulde voerbak doe ik dat met liefde. 😁

Dan zet ze de bak in de houder en zegt met haar serieuze stem: “BLIJFFF...”
En wat doe ik?
Ik blijf. Natuurlijk. Keurig hoor!

En dan – alsof het niet spannend genoeg is – loopt ze doodleuk nog even naar een andere kamer!
En ik? Ik wacht. Braaf. Geduldig. Alsof ik een engel ben met een vacht.

En dan komt het verlossende woord:
“JAAAAAAAAA!”
En ik? Aanvalleuuuuh!

Moraal van het verhaal? 🐕

Vrouwtje is trots op mijn zelfbeheersing.
Ik ben trots op haar lach.
En samen? Zijn we gewoon een topteam.

Nou, ik ga weer. Pootje van mij,
Saja 🐶